Frank Maet
Senior Macro Economist @Belfius
12 september 2025
Frank Maet
Senior Macro Economist @Belfius
Na zijn aanval op de Amerikaanse handelspolitiek richt president Trump zijn pijlen op het monetair beleid van de Federal Reserve. Eind vorige maand eiste Trump het ontslag van Lisa Cook, een gouverneur van de centrale bank in Washington, nadat hij haar beschuldigde van fraude. Deze week blokkeerde een federale rechter deze beslissing. De Fed-gouverneur in kwestie kan voorlopig aanblijven maar de meest recente aanval van de Amerikaanse president op de centrale bank doet opnieuw vragen rijzen over de onafhankelijkheid van het monetaire beleid in de VS.
Trump heeft dit jaar al herhaaldelijk in het openbaar felle kritiek geleverd op het beleid van de Fed. Meestal gebeurt dit door Fed-voorzitter Jerome Powell te beschimpen op sociale media. De president vindt dat de rente niet snel genoeg is verlaagd. Omdat hij zijn zin niet krijgt, riep de Amerikaanse president Fed-voorzitter Powell meerdere malen publiekelijk op om af te treden. Maar Powell geeft geen krimp. Hij is vastbesloten om zijn ambtstermijn als voorzitter volledig uit te zitten tot mei volgend jaar. Trump probeert daarom druk te zetten op de andere bestuursleden van de centrale bank. Het doel is om in het zevenkoppige rentecomité een meerderheid van gouverneurs aan te stellen die zich achter het monetaire beleid van de president scharen.
Op korte termijn lijkt president Trump een beetje zijn zin te krijgen. De financiële markten gaan ervan uit dat de korte rente verlaagd wordt op de rentevergadering van 17 september. Maar niet met 2 procent zoals de president wil, slechts met 0,25 procent. Daarmee zou de Amerikaanse beleidsrente belanden op een niveau van 4,00-4,25 procent. Bovendien is de verwachte renteknip niet ingegeven door de politieke druk vanuit het Witte Huis. De aanleiding is de snelle afkoeling op de Amerikaanse arbeidsmarkt. De jobcijfers van augustus toonden dat de banengroei in de VS tijdens de zomer vrijwel is stilgevallen. Toch zal de centrale bank voorzichtig blijven en de rente niet te fors verlagen. De inflatie in de VS is immers flink aan het toenemen door de Amerikaanse handelstarieven, die ingevoerde goederen duurder maken.
De inspanningen van Trump om druk uit te oefenen op de centrale bank doen alarmbellen rinkelen bij veel analisten en economen. De politieke onafhankelijkheid van de Fed was decennialang één van de belangrijkste troeven van de Amerikaanse obligatiemarkten en de dollar. Wie ook in het Witte Huis zetelde – of het nu een democratische of een republikeinse president was – investeerders konden er zeker van zijn dat de strijd tegen de inflatie het hoofdobjectief was van de Federal Reserve. Nu de overheid zich steeds meer mengt in het monetaire beleid, wordt dat op losse schroeven gezet. Misschien zal de centrale bank in de toekomst (door de politieke druk van Trump) de inflatie verder laten oplopen dan waar de financiële markten mee rekening houden. Dat kan opwaartse druk zetten op de langetermijnrentes, omdat investeerders extra willen gecompenseerd worden voor het hogere inflatierisico. Op termijn kan dit ook gaan wegen op de waarde van de dollar omdat een toenemend aantal beleggers minder Amerikaans overheidspapier wil aanhouden.
Terwijl de discussie in de VS gaat over het aantal gewenste renteverlagingen door de Fed, lijkt het duidelijk dat de Europese Centrale Bank (ECB) aan het einde gekomen is van de cyclus van renteverlagingen. Met een inflatie die al enkele maanden op (of dichtbij) het objectief van 2 procent blijft hangen, is er geen reden voor de beleidsmakers in Frankfurt om de beleidsrente te verlagen van het huidige niveau van 2 procent. Wat de langetermijnrentes in Europa betreft, kijken investeerders de komende tijd met belangstelling naar de politieke situatie in Frankrijk. De recente motie van wantrouwen tegen premier Bayrou en zijn vervanging door de nieuwe premier Lecornu zorgen voor verdere spanningen. De nieuwe premier heeft de lastige taak om tegen oktober met een budgettair plan te komen dat paal en perk stelt aan de toenemende begrotingsoverschotten en staatsschuld. Door het uitblijven van een politieke consensus over de begroting is de rente op Frans staatspapier (looptijd 10 jaar) duurder geworden dan de Griekse overheidsobligaties met dezelfde looptijd.
In een context waarin heel wat Europese landen met een toenemende schuldenproblematiek kampen verwacht Belfius Strategic Research dat de langetermijnrentes eerder de neiging hebben om te stijgen in de komende jaren. We voorzien ook toenemende renteverschillen ten opzichte van de Duitse rente voor de Europese lidstaten met een hoge schuldgraad zoals Italië, Frankrijk, maar ook België.
Bronnen
Dit document, opgesteld en verspreid door Belfius Bank, weerspiegelt de visie van Belfius Bank op de financiële markten. Het bevat geen gepersonaliseerd beleggingsadvies of -aanbevelingen, noch onafhankelijk onderzoek op beleggingsgebied. De vermelde cijfers geven de situatie op een bepaald moment weer en kunnen veranderen.
Aarzel niet om contact op te nemen met uw financieel adviseur voor persoonlijk beleggingsadvies, die samen met u de mogelijke gevolgen zal onderzoeken die deze visie kan hebben voor uw individuele beleggingsportefeuille.
Resultaten uit het verleden, gesimuleerde resultaten uit het verleden of prognoses van toekomstige resultaten van een financieel instrument, een financiële index of een beleggingsdienst vormen geen betrouwbare indicatoren voor toekomstige resultaten.
Brutoresultaten kunnen beïnvloed worden door provisies, vergoedingen en andere lasten.
Prestaties uitgedrukt in een andere munt dan die van het land van verblijf van de belegger zijn onderhevig aan wisselkoersschommelingen, met een negatieve of positieve impact op de resultaten. Indien dit document verwijst naar een specifieke fiscale behandeling, dan is deze informatie afhankelijk van de individuele situatie van elke belegger en kan deze onderhevig zijn aan wijzigingen.